My funeral will be on Friday

I spełni się. Spełni się to, czego bałam się najbardziej. Moje miasto nie jest zbyt duże, w dodatku zawsze przesiadujemy w tych samych miejscach, więc nie widzę takiej opcji, że na siebie nie wpadniemy. Możecie być sobie te 200 km stąd, ale naprawdę ona musi tu przyjeżdżać? Na samą myśl o tym, że zobaczę was razem, serce pęka mi na kolejne milion kawałków.

Jaka ona jest? Pewnie jest idealna. Filigranowa, blond piękność, jakby stworzona dla Ciebie.
Może jest miła? Może byłabym w stanie ją nawet polubić, bo przecież musi być niesamowita, skoro aż tak wzbudziła Twoje zainteresowanie.

Cóż, pewnie jak zawsze będę się uśmiechać i udawać, że mnie to nie rusza, że wszystko jest w jak najlepszym porządku, a dopiero później cała ta szopka się na mnie odbije. Miałam perfekcyjnie zaplanowany weekend. Chciałam jechać do pobliskiego klubu i zabawić się najlepiej jak tylko potrafię. Teraz okazało się, że Jego plany są takie same. A ja nie wiem, czy w związku z tym powinnam zaszyć się w domu, czy pieprzyć to i nie rezygnować z sobotniej zabawy*

* warto wspomnieć, że sobotnia zabawa może wiązać się z nagłym atakiem histerii, pewnym upiciem się do utraty przytomności i możliwie brakiem kontroli nad tym, co mówię, w skutek obecności tej dwójki w tym samym miejscu, w którym ja się znajduję.

Kolejnym gwoździem do mojej trumny jest to, że właśnie na te dni wypada rocznica naszego pierwszego pocałunku (tak, le ja psychopatka dokładnie pamiętam ten dzień), który mało tego miał miejsce właśnie TAM, o ironio. Ktoś chętny, żeby zabić mnie przed piątkiem i oszczędzić mi oglądania tego całego lovestory? Byłabym cholernie wdzięczna, bo prawdopodobnie i tak umrę w piątek.